Langmuir
fizykochemik amerykański.
[lạ̈ŋmju:r]
Irving, ur. 31 I 1881, Brooklyn (Nowy Jork), zm. 16 VIII 1957, Falmouth (stan Massachusetts),
Langmuir Irving
Encyklopedia PWN
1906–09 profesor Stevens Institute of Technology w Hoboken; od 1932 dyr. Research Laboratory General Electric Company w Nowym Jorku; badania dotyczące gł. zjawisk powierzchniowych, m.in. 1909–16 przeprowadził klas. pomiary adsorpcji gazów na powierzchni ciał stałych, 1917 oprac. metodę badania warstw adsorpcyjnych na powierzchni cieczy; 1911 skonstruował palnik wodorowy, zw. pochodnią Langmuira, 1913 — nowoczesną żarówkę z żarnikiem wolframowym, wypełnioną argonem, 1916 — rtęciową pompę próżniową; pionier spawania z wykorzystaniem łuku elektr. (1924); prowadził także badania w dziedzinie niskich temperatur; 1932 otrzymał Nagrodę Nobla za badania zjawisk powierzchniowych.
