Lalibela
 
Encyklopedia PWN
Lalibela,
m. w północnej Etiopii, w regionie Amhara, na Wyż. Abisyńskiej na wys. 2630 m.
ważny ośrodek pielgrzymkowy i turystyczny. Największy i najważniejszy w architekturze sakralnej zespół 12 wolno stojących, monolitycznych kościołów skalnych (ok. XI–XII w.). Według tradycji etiopskiej kościoły te, ufundowane przez pobożnego monarchę Lalibelę z dyn. Zague, mogły być naśladownictwem sanktuariów (na co wskazywałyby ich wezwania) i powstały jako wyraz chęci stworzenia w Etiopii miejsca pielgrzymkowego powszechnie dostępnego etiopskim wiernym, którym muzułmanie odcięli dostęp do miejsc świętych w Palestynie. Monolityczne budowle, wykute w litej skale zbocza góry, zostały oddzielone od masywu skalnego przez wydrążenie wokół każdej z nich głębokich rowów; tworzą one 3 grupy i wewnątrz łączą się ze sobą na różnych poziomach za pomocą rowów i podziemnych tuneli. Bogato rzeźbione i malowane mają 3–5 naw oddzielonych wykutymi szeregami kolumn i kapiteli. Dachy są albo zwieńczone szczytami, albo płaskie, w formie krzyża lub prostokąta, zawsze z dekoracyjnym gzymsem. Zespół wpisany na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Lalibela, kościół skalny fot. A. Olej/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia