Lahaur
 
Encyklopedia PWN
Lahaur, urdu Lāhaur, ang. Lahore Wymowa,
m. we wschodnim Pakistanie, na przedgórzu zachodnich Himalajów, nad rz. Rawi (dopływ Ćenabu), w pobliżu (25 km) granicy z Indiami;
stolica prow. Pendżab od 1947. Znane od VII w.; 1152–86 stol. muzułm. dyn. Ghaznawidów; w XIV w. wielokrotnie atakowane przez Mongołów; 1524 zajęte przez oddziały Babura, założyciela dyn. Wielkich Mogołów, pod których rządami przeżywało w XVI–XVIII w. okres rozkwitu; w XVIII i XIX w. ośr. malarstwa miniaturowego; 1707–98 miejsce powstań sikhów; od 1799 pod rządami sikhijskiego władcy Randźita Singha; 1849–1947 pod okupacją brytyjską. Drugie po Karaczi miasto kraju; gł. ośr. gosp. Pendżabu; rozwinięty różnorodny przemysł, zwłaszcza włók. i odzieżowy, poza tym maszyn., skórz., chem. (nawozy sztuczne), cementowy, warsztaty kol.; znany ośr. rzemiosła (tkaniny jedwabne, wyroby jubilerskie); ważny przygraniczny węzeł kol. i drogowy, połączenie kol. i drogowe z m. Amritsar (Indie); gazociąg ze złoża Sui; międzynar. port lotn.; duży ośr. nauk.-kult.; 2 uniw. (zał. 1882 — najstarszy w kraju, 1961), instytuty nauk., muzea (m.in. Lahore Museum, zał. 1864), biblioteki; liczne zabytki z XVI i XVII w. (fort i pałace cesarskie, meczety, grobowce, wieża Śah Burdź) we wschodniej części miasta ogrody Śalimar (zał. 1641) — wpisane na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia