Lacjum

Lacjum, Lazio,

region i kraina historyczna w środkowej części Włoch, nad M. Tyrreńskim;

pow. 17,2 tys. km², 5,8 mln mieszk. (2008); stol. Rzym (skupia ponad połowę ludności L.), in. ważniejsze m.: Latina, Viterbo. Przeważającą część powierzchni L. zajmują przedgórza Apenin Środkowych, wzdłuż wybrzeży aluwialne niziny (m.in. Pola Pontyjskie); w części północnej liczne jeziora kraterowe (m.in. Bracciano); gł. rz. Tyber. Region przem.-roln.; przemysł (chem., maszyn., elektrotechniczny, odzieżowy, spoż., skórz., papierniczy i in.), skupiony gł. w Rzymie, pozostałe obszary mają charakter roln.; uprawa pszenicy, winorośli, oliwek, warzyw, roślin ozdobnych; hodowla bydła, trzody chlewnej, owiec, kóz; gł. port mor. Civitavecchia; region turyst. o świat. znaczeniu.

Historia. W starożytności tereny między M. Tyrreńskim, brzegiem Tybru i G. Albańskimi zamieszkane przez Latynów; zawiązek państwa rzym.; w miarę podboju przez Rzym powiększane o ziemie sąsiednich plemion, u schyłku I w. p.n.e. połączone z Kampanią.

Rzym, grobowiec Cecylii Metelii, 2. poł. I w. p.n.e. przy rzymskiej Via Appia, ulicy umarłych