Krotoszyn,
m. powiatowe w województwie wielkopolskim, na Wysoczyźnie Kaliskiej.
Krotoszyn
Encyklopedia PWN
rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Ludność miasta: ogółem — 28,8 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 1 254,1 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 23 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 17°27′E, szerokość geograficzna: 51°42′N
Prawa miejskie: nadanie praw — przed 1415
Oficjalne strony WWW: www.krotoszyn.pl
Historia. Prawa miejskie 1415; w XVI w. miasto rzemieślniczo-handl. (piwowarstwo i sukiennictwo); w XVI w. ośr. braci czeskich, w XVII w. protestantów; w XVI–XIX w. duże skupisko Żydów, jedna z najważniejszych gmin w Wielkopolsce; w XVII i na pocz. XVIII w. podupadł wskutek klęsk żywiołowych i wojen; w XVIII w. ponowny rozwój (m.in. ośr. sukiennictwa, targi bydła); 1793–1919 w zaborze pruskim (1807–15 w Księstwie Warsz.); w 1. poł. XIX w. powstała drukarnia hebrajska, księgarnia i biblioteka, następnie gimnazjum ewangelickie; w 2. poł. XIX w. budowa linii kol. i rozwój przemysłu przetwórczego; w końcu XIX w. działalność pol. organizacji gosp. (m.in. Bank Lud., Tow. Roln.); otoczony w celach germanizacyjnych wsiami kolonizacyjnymi z inicjatywy Komisji Kolonizacyjnej; udział mieszkańców w powstaniu wielkopol. 1918–19; w czasie II wojny światowej wcielony do Rzeszy, Niemcy znaczną część ludności Krotoszyna wysiedlili do GG lub wywieźli na roboty przymusowe do Niemiec. W 1815–1975 i od 1999 siedziba powiatu.
Zabytki. Późnobarok. kościół i klasztor Trynitarzy (1766–72, K.M. Frantz), późnogot. kościół Braci Czes. (1592–97, odbud. 1774–82); drewniany kościół barok. (XVIII w., przebudowa 1813); drewniany dom barok. (2. poł. XVIII w.).
