Konstantyn IX Monomach
 
Encyklopedia PWN
Konstantyn IX Monomach, ur. ok. 1000, Konstantynopol, zm. 11 I 1055, tamże,
cesarz bizant. od 1042;
pochodził z rodziny arystokratycznej; poślubił 64-letnią cesarzową Zoe i otrzymał koronę cesarską; oficjalnie władzę dzielił z żoną i jej siostrą, Teodorą; kochance Sklerenie nadał tytuł sebastḗ [gr., ‘dostojna’], co pozwoliło jej brać udział w uroczystościach dworskich na równi z 2 cesarzowymi; wpływ na jego rządy wywierali urzędnicy (m.in. Konstantyn Lichudes — późniejszy patriarcha Konstantynopola, Jan Ksifilinos — wybitny prawnik); K.M. założył w Konstantynopolu (1045) wyższą szkołę filozofii i prawa; za jego panowania wzrosło znaczenie senatu, możnowładcy otrzymali immunitety podatkowe i sądowe, co dezorganizowało system podatkowy; pojawiła się pronoja; zmniejszono liczebność armii; cesarzowi udało się zdławić próby uzurpacji: Jerzego Maniakesa (1043) i Leona Tornikiosa (1047); zaanektowano królestwo Ani, ale ziemie cesarstwa zaczęli atakować Turcy Seldżuccy, Pieczyngowie, Uzowie, Kumani, Normanowie, a 1043 — Rusowie; K.M. nie potrafił zapobiec rozłamowi 1054 Kościoła na zachodni i wschodni.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia