Konstanty Pawłowicz, ur. 27 IV 1779, zm. 15 VI 1831, Witebsk,
wielki książę ros., syn Pawła I Romanowa, brat Aleksandra I i Mikołaja I, mąż Joanny Grudzińskiej od 1820, nacz. wódz wojska Królestwa Pol. i faktyczny wielkorządca w Królestwie, jednocześnie, od 1819, głównodowodzący armią czynną w tzw. guberniach północno-zachodnich (Litwa i Białoruś) oraz w obwodzie białostockim;
Konstanty Pawłowicz
Encyklopedia PWN
uczestnik kampanii 1799 A.W. Suworowa w wojnach z Francją; od 1814 nacz. wódz armii pol., faktyczny wielkorządca Królestwa Pol.; jednocześnie, od 1819, głównodowodzący armią czynną w tzw. guberniach północno-zachodnich (Litwa i Białoruś) oraz w obwodzie białostockim; łamał konstytucję Królestwa, zwalczał pol. ruchy patriotyczne, rozbudowując tajną policję; surowy i nieobliczalny, doprowadził do wielu konfliktów w korpusie oficerskim (dymisje, samobójstwa). Poślubił Polkę, J. Grudzińską i 1820 zrzekł się następstwa tronu. Znienawidzony przez społeczeństwo pol.; w chwili wybuchu powstania listopadowego napadnięty przez spiskowców, zdołał zbiec; walczył pod Grochowem w armii I. Dybicza; zmarł na cholerę.
