Konstancjusz III
 
Encyklopedia PWN
Konstancjusz III, Flavius Constantius, data ur. nieznana, zm. 2 IX 421,
cesarz rzym. od 420
, ojciec Walentyniana III; od 410 wódz nacz. cesarstwa zachodniego; 416–18 pokonał uzurpatorów i zmusił Gotów do zawarcia przymierza, przywracając Honoriuszowi władzę w Galii i Hiszpanii; konsul 414, 417, 420; 416 Goci wydali mu zakładniczkę, siostrę cesarza, Gallę Placydię, po której poślubieniu, wszedł do rodziny cesarskiej; mianowany współrządcą przez Honoriusza; jego śmierć zapobiegła wojnie z dworem konstantynopolitańskim, uważającym wyniesienie K. za uzurpację.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia