Konińskie Zagłębie Węgla Brunatnego
 
Encyklopedia PWN
Konińskie Zagłębie Węgla Brunatnego,
zagłębie we wschodniej części woj. wielkopol., gł. w pow. konińskim i tureckim, na pojezierzach Gnieźnieńskim i Kujawskim oraz wysoczyznach Rychwalskiej i Tureckiej; gł. ośrodki: Konin, Turek;
zasoby ocenia się na 1,2 mld t; złoża rozpoznane przed II wojną świat.; intensywny wzrost wydobycia nastąpił po 1955; głębokość zalegania węgla wynosi 6–60 m; 2001 pracowały 2 kopalnie wieloodkrywkowe: Kopalnia Węgla Brunatnego „Konin” w Kleczewie SA, o zdolności produkcyjnej 13–14 mln t oraz Kopalnia Węgla Brunatnego „Adamów” SA w Turku — 5,5 mln t; węgiel z K.Z.W.B. wykorzystuje się jako surowiec energ. dla elektrowni: Konin (moc 538 MW), Pątnów (moc 1200 MW), Adamów (moc 600 MW); energię elektr. wyzyskuje m.in. energochłonne hutnictwo — Huta Aluminium „Konin” w Koninie-Malińcu. Na terenie zagłębia nastąpiły duże zmiany w środowisku geogr. (wyrobiska, zwałowiska, osadniki, podwyższona temperatura wód w jez.: Pątnowskim i Gosławskim). Podejmuje się różnorodne działania proekol.; na terenach poeksploatacyjnych jest prowadzona rekultywacja (zadrzewianie, budowa zbiorników retencyjnych w wyrobiskach końcowych, np. zbiornik Przykona o pow. 123 ha i pojemność 5 mln m3 w odkrywce Adamów) lub są one wykorzystywane (odkrywki Gosławice, Pątnów) przez elektrownie jako składowiska popiołów; elektrownie i huta są poddawane modernizacji w celu obniżenia emisji szkodliwych substancji do atmosfery (1997 hutę aluminium, a 1998 elektrownię Konin skreślono z Listy 80 największych trucicieli w Polsce). Ośrodkiem dyspozycyjnym K.Z.W.B. jest Kleczew; gł. ośr. przem. i usługowe: Konin, Turek.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia