Konfederacja Narodu

Konfederacja Narodu (KN),

polit.-wojsk. organizacja konspiracyjna, utworzona 28 IX 1940 w Warszawie w wyniku połączenia kilku organizacji konspiracyjnych;

w jej skład weszły: Gwardia Obrony Nar., Pobudka, Tajna Armia Polska „Wawel”, Znak, Związek Czynu Zbrojnego; organizacją kierowało Prezydium Rady Nacz. KN (przewodniczący: pułkownik F.J. Znamirowski „Profesor Witold”, mjr J. Włodarkiewicz „Darwicz”); XII 1940 w organizacji wydzielono pion wojsk. (Wojsk. Oddziały Skonfederowane), od 1941 pod nazwą Konfederacja Zbrojna (KZ); KN od 1941, po wydzieleniu KZ i wystąpieniu części Pobudki i Wawelu, kierował B. Piasecki („Sablewski”); organizacja działała gł. na centralnych i wschodnich obszarach (dzielnicach) Polski, prowadziła pracę w dziedzinach (terenach): propagandowo-polit., ekon., kult., słow., wśród kobiet, młodzieży (1943 przystąpiła do Porozumienia Organizacji Młodzieżowych); utworzyła pion wojsk. (Pion Uderzenia), od 1942 organizowała Uderzeniowe Bataliony Kadrowe; wydawała czasopisma: „Biuletyn Słowiański”, „Nowa Polska”, „Nowa Polska. Wiadomości Codzienne” (od 1942), „Do broni”, „Sztuka i Naród” (pismo skupiające wybitnych poetów młodej generacji), „Młodzież Imperium” oraz czasopisma poszczególnych organizacji, m.in. „Znak”, „Pobudka”.