Komorowski Tadeusz
 
Encyklopedia PWN
Komorowski Tadeusz, pseud. Bór, Korczak, Lawina, Prawdzic i in., ur. 1 VI 1895, Chorobrowo k. Brzeżan (wsch. Galicja), zm. 24 VIII 1966, Bletchley (W. Brytania),
generał.
1913–18 w armii austr.; od 1918 w WP, VIII 1920 dow. 12. pułku ułanów (ranny w bitwie pod Komarowem), 1928–38 dow. 9. pułku ułanów; 1936 kierował drużyną Wszechstronnego Konkursu Konia Wierzchowego podczas Igrzysk Olimpijskich w Berlinie (srebrny medal); 1940–41 komendant obszaru Kraków–Śląsk ZWZ; 1941–43 zast. komendanta ZWZ, zast. dow. AK; 1943–44 dow. AK i komendant Sił Zbrojnych w Kraju; 1944 podjął decyzję rozpoczęcia powstania warszawskiego; 1944–45 w niewoli niem.; 30 IX 1944 mianowany Nacz. Wodzem (obowiązki objął 28 V 1945 i pełnił do XI 1946); po wojnie pozostał na uchodźstwie w Wielkiej Brytanii; VII 1947–IV 1949 premier rządu RP na uchodźstwie, 1949–54 czł. Rady Polit., a od 1956 Rady Trzech, współzałożyciel (1947) i przewodniczący Rady Nacz. Koła AK oraz Rady Studium Polski Podziemnej; Armia Podziemna (Londyn 1951; wyd. poza cenzurą 1983, wznow. Warszawa 1994); 1995 pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia