Kanczendzanga
 
Encyklopedia PWN
Kanczendzanga, Kanczendzonga, K’angcz’endzönga, tybet. Gangs-cz’en-mdzod-lnga, nepalskie Kumbhkaran Lungur, Kañcanjaṅgā Pratham, ang. Kanchenjunga Mount,
masyw górski we wschodniej części Himalajów Wysokich, na granicy Indii (Sikkim) i Nepalu;
w kopule szczytowej poza głównym szczytem Kanczendzanga (wysokość 8586 m) wyróżnia się 3 wierzchołki: Yalung Kang (ok. 8505 m), Kanczendzangę Środkową (8500) i Kanczendzangę Południową (ok. 8500 m); silnie zaśnieżona; na stokach lodowce; szczyt Kanczendzanga zdobyty 1955 przez wyprawę brytyjską pod kierownictwem Ch. Evansa; Yalung Kang zdobyty 1973 przez wyprawę japońską; 1978 wyprawa polska (kierownik P. Młotecki) dokonała pierwszych wejść na Kanczendzangę Południową (E. Chrobak i W. Wróż) i Kanczendzangę Środkową (W. Brański, Z. Heinrich i K. Olech). Na Kanczendzandze zaginęła 1992 W. Rutkiewicz.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia