Kaganowski Efraim
 
Encyklopedia PWN
Kaganowski Efraim, ur. 1893, Warszawa, zm. 17 X 1958, Paryż,
nowelista żydowski, tworzący w języku jidysz;
od 1939 w ZSRR, 1946–49 ponownie w Polsce, następnie we Francji; autor pełnych subtelnego humoru utworów opisujących życie wielkomiejskiej ludności żydowskiej, będących lit. dokumentem nie istniejącego już żydowskiego świata; m.in. zbiory nowel: Mejdlech [‘dziewczęta’] (1909), Tirn un fencter [‘drzwi i okna’] (1923), Figurn [‘figury’] (1937); wspomnienia o pisarzach żydowskich Jidysze szrajber in der hejm [‘pisarze żydowscy u siebie’] (1950); pol. wybór nowel Warszawskie opowiadania (1958).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia