K’angbacz’en
 
Encyklopedia PWN
K’angbacz’en, tybet. K’ang-pa-cz’en, ang. Kangbachen,
szczyt w Himalajach Sikkimu (wschodnia część Himalajów Wysokich), w zachodnim grzbiecie masywu Kanczendzangi, w Nepalu;
wys. 7902 m; zbud. z prekambryjskich gnejsów i granitów; zlodowacony; zdobyty 1974 przez pol. wyprawę.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia