Jaćwingowie, Jaćwież, łac. Sudowite, Sudovia,
plemię bałtyckie i równocześnie związek polit. we wczesnym średniowieczu;
Jaćwingowie
Encyklopedia PWN
na ziemiach między jez. Mamry i Śniardwy a rzekami Biebrzą, Niemnem i Szeszupą; na przeł. X i XI w. poddani ekspansji pol. i ruskiej (np. 983 wyprawa Włodzimierza Wielkiego); w XI–XII w. stosunki słow.-jaćwieskie raczej pokojowe; w XIII w. łupieskie najazdy Jaćwingów na Mazowsze i Małopolskę (często wspólnie z Litwinami) i odwetowe wyprawy pol.; od poł. XIII w. rywalizacja krzyżacko-pol.-ruska o opanowanie Jaćwieży; coroczne od 1278 najazdy Krzyżaków doprowadziły 1283 do wyniszczenia Jaćwingów; ich resztki schroniły się na Litwie, Rusi i Mazowszu; część Krzyżacy przesiedlili do Sambii (gdzie wsie Jaćwingów przetrwały do połowy XVI w.).
