Jacopone (Iacopone) da Todi
 
Encyklopedia PWN
Jacopone (Iacopone) da Todi
[jakopọne da t.],
właśc. Jacopo dei Benedetti, ur. między 1230 a 1236, Todi, zm. 25 XII 1306, Collazzone,
wł. poeta mistyk, franciszkanin;
w następstwie zatargu z papieżem Bonifacym VIII z powodu przynależności do heretyckiego ruchu spirytuałów, obłożony klątwą (1297) i więziony do 1303; uważany za najwybitniejszego poetę wł. przed Dantem Alighierim; pisał w języku wł. pieśni rel. w formie laud (Laude spirituali 1490), niektóre o charakterze dram., często z własną muzyką; tradycyjnie przypisywane mu autorstwo utworów łac. (np. hymnu Stabat Mater) współcześnie jest na ogół kwestionowane; pol. przekł. poezji Jacopone da Todi m.in. w antologii Święci poeci. Pieśni mistycznej miłości (1877).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia