Jacob Max
 
Encyklopedia PWN
Jacob
[żakọb]
Max, ur. 11 VII 1876, Quimper, zm. 5 III 1944,
pisarz francuski;
pierwszy przedstawiciel kubizmu w poezji, jeden z prekursorów surrealizmu; stałą cechą jego twórczości jest upodobanie do maskarady, pastiszu i groteski; zbiory poezji (Laboratorium centralne 1921, wyd. pol. 1989), poematów prozą (Le cornet à dés 1917, Derniers poèmes en vers et en prose 1945; wybór pol. Poematy prozą 1983), powieści; także malarz; zginął w obozie hitl. w Drancy; Wybór poezji (1965, wyd. rozszerzone 1980).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia