Izaak I Komnen
 
Encyklopedia PWN
Izaak I Komnen, pierwszy z rodu Komnenów, ur. ok. 1007, zm. ok. 1060–1061,
cesarz bizant. 1057–59;
doszedł do władzy przy wsparciu patriarchy Cerulariusza; ograniczył wpływy elit urzędniczych i oparł się na wojsku; zapobiegł atakowi węg. i pokonał Pieczyngów (1059); starał się uporządkować politykę finansową państwa; konfiskaty dóbr kośc. wywołały zatargi z Cerulariuszem, wkrótce pozbawionym urzędu za sprawą Michała Psellosa, oraz reakcję Kościoła i odsuniętych elit, co doprowadziło do upadku I.K.; Michał Psellos namówił go do abdykacji; cesarz został mnichem w klasztorze Studios.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia