Intersputnik
 
Encyklopedia PWN
Intersputnik,
międzynarodowa organizacja łączności satelitarnej z siedzibą w Moskwie, założona 15 XI 1971 na mocy międzynarodowego porozumienia (ratyfikowanego 1972) przez: Bułgarię, Czechosłowację, Kubę, Mongolię, NRD, Polskę, Rumunię, Węgry i ZSRR; także nazwa systemu radiokomunikacji satelitarnej.
Obecnie (2010) Intersputnik zrzesza 25 państw; zadaniem organizacji jest projektowanie, budowa, eksploatacja i modernizacja naziemnych i kosmicznych środków służących zapewnieniu systemu stałej łączności satelitarnej (głównie usług telekomunikacyjnych) państwom członkowskim i in. — na zasadch komercyjnych; zasięgiem działania Intersputnik obejmuje głównie półkulę północną — rejony Oceanu Atlantyckiego, Oceanu Indyjskiego i Oceanu Spokojnego. Pierwszymi satelitami wykorzystywanymi przez Intersputnik były satelity serii Mołnija, umieszczane na silnie wydłużonych orbitach eliptycznych (nie geostacjonarnych); 1979 do eksploatacji weszły satelity serii Gorizont, a następnie serii Raduga. W 2. połowie lat 90. rozwinięto (we współpracy międzynarodowej) nowe generacje satelitów — Express i Express A; satelity LMI są budowane we współpracy z amerykańskim koncernem Lockheed Martin. W w systemie Intersputnik funkcjonuje, głównie w Eurazji, 150 dużych stacji naziemnych i ponad 1500 stacji z antenami VSAT oraz satelity geostacjonarne: rosyjskie Express-A i Yamal-200 oraz amerykańsko-rosyjskie Lockheed Martin LM-1, wykorzystywane do obsługi systemu i świadczenia usług telekomunikacyjnych (głównie transmisja rozmów telefonicznych, danych i obrazów, poczta elektroniczna), a także dzierżawione systemowi EUTELSAT. W Polsce stacja naziemna systemu Intersputnik działa od 1974 w Psarach-Kątach k. Kielc.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia