Instytut Francji

Instytut Francji, Institut de France ,

najwyższa francuska instytucja naukowa i kulturalna,

założona 1795, z siedzibą w Paryżu. W jego skład wchodzi 5 głównych placówek naukowych, pełniących funkcje akademii nauk: Akademia Francuska, Akademia Napisów i Literatury, Akademia Nauk w Paryżu, Académie des Beaux-Arts oraz Akademia Nauk Moralnych i Politycznych. Instytut Francji został powołany przez Konwent Narodowy jako następca królewskiej akademii Ludwika XIV, rozwiązanych 1793 przez władze rewolucji francuskiej 1789–99. Jego głównym zadaniem było popieranie postępu naukowego i rozwoju sztuki we Francji, a także gromadzenie dokumentacji dotyczącej francuskich odkryć i myśli naukowej. Początkowo składał się z 3 klas: nauk fizycznych i matematycznych, nauk moralnych i politycznych oraz klasy literatury i sztuk pięknych. W 1806 Napoleon Bonaparte nadał mu obecną nazwę i rangę najwyższej państwowej instytucji naukowej i kulturalnej Francji oraz ustanowił dla jego członków obowiązujący do czasów obecnych uniform (zielony frak). W 1816 Ludwik XVIII, restaurując instytucje monarchii, przywrócił 4 królewskie akademie, które weszły w skład Instytutu Francji i zastąpiły jego dotychczasowe klasy. W 1832 Ludwik Filip, na wniosek F. Guizota, dołączył do Instytutu Francji Akademię Nauk Moralnych i Politycznych. Instytutu Francji wywiera istotny wpływ na naukowe i kulturalne życie Francji (akademizm). Obecnie (2003) liczy 623 członków różnych kategorii; członkostwo w Instytucie Francji jest dożywotnie. Instytut i wchodzące w jego skład akademie przyznają nagrody, dyplomy, stypendia i zasiłki; każda z akademii wydaje własne publikacje, które zamieszczają m.in. sprawozdania z działalności Instytutu Francji. Działalność Instytutu jest finansowana z państwowych dotacji, zapisów i fundacji osób prywatnych oraz instytucji publicznych.