Instytut Bałtycki
 
Encyklopedia PWN
Instytut Bałtycki,
instytut nauk.-badawczy o statusie stowarzyszenia naukowego,
zał. 1925 w Toruniu; rozpoczął działalność 1927; zajmował się gł. dokumentowaniem polskości Pomorza; 1931 utworzył oddział w Gdyni; 1945 reaktywowany z gł. siedzibą w Sopocie, następnie przeniesiony do Gdańska; utworzył placówki w Gdyni, Sopocie, Toruniu, Bydgoszczy, Szczecinie; 1937–39 i 1945–49 Instytut Bałtycki wydawał kwartalnik „Jantar”; 1950 rozwiązany w następstwie reorganizacji placówek nauk. Wybrzeża; reaktywowany 1958 w Gdańsku, faktyczną działalność nauk. rozpoczął 1964, podejmując badania z zakresu problematyki skandynawoznawczej i stosunków pol.-skand. oraz stosunków pol.-niem., zwłaszcza w odniesieniu do Pomorza Gd. i rejonu Morza Bałtyckiego; w badaniach dominuje historia najnowsza oraz zagadnienia współpracy gosp. na Morzu Bałtyckim po II wojnie świat.; gł. wydawnictwa: „Komunikaty Instytutu Bałtyckiego”, „Gdańskie Zeszyty Humanistyczne”.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia