Inmarsat

Inmarsat , ang. International Maritime Satellite Telecommunications Organization , od 1994 International Mobile Satellite Organization,

organizacja zajmująca się gł. realizacją globalnego systemu mor. radiokomunikacji satelitarnej Inmarsat;

zał. 1979 (Polska jest członkiem założycielem), z siedzibą w Londynie; od 1999 jest spółką akcyjną (w chwili powstania — 86 akcjonariuszy, w tym Polska). Inmarsat wykorzystuje satelity telekomunikacyjne umieszczone na orbicie geostacjonarnej (wys. 35 786 km). System Inmarsat, działający od 1982, jest przeznaczony gł. dla żeglugi (do łączności między jednostkami pływającymi i ośr. lądowymi, przesyłania danych meteorol., nawigacyjnych i in., sygnałów powiadamiania o zagrożeniach). Inmarsat wykorzystuje pasma częst. L (podpasma 1,5 i 1,6 GHz) i C (podpasma 4 i 6 GHz); satelity są rozmieszczone na orbicie w pozycjach: 15,5°W, 54°W (rejon odpowiednio zachodniej i wschodniej części O. Atlantyckiego), 64,5°E (rejon O. Indyjskiego) i 178°E (Oceanu Spokojnego). W 1998 został wprowadzony na orbitę satelita generacji Inmarsat III, współpracujący z GPS i GLONASS, wyposażony w anteny umożliwiające stosowanie małych terminali o wymiarach porównywalnych z aparatami telefonicznymi (pracujących w kolejnych systemach Inmarsat, m.in.: Inmarsat-C, Inmarsat-D, Inmarsat-M); zależnie od rodzaju anteny umożliwiają one łączność globalną w ruchu lub na postoju. W III 2005 został wprowadzony na orbitę pierwszy satelita generacji Inmarsat IV, umożliwiający korzystanie z usług telekomunik. w ramach globalnej szerokopasmowej sieci BGAN (ang. Broadband Globar Area Network), m.in. z wideokonferencji, faksu, poczty elektronicznej, dostępu do Internetu i sieci komputerowej LAN (szybkość przesyłania danych 432 kb/s). W Polsce, w Psarach-Kątach k. Kielc, znajdują się stacje naziemne systemu Inmarsat