Ibn al-Arabi
 
Encyklopedia PWN
Ibn al-Arabi, Ibn Arabi, Ibn al-‘Arabī, ur. 1165, Murcja, zm. 16 XI 1240, Damaszek,
największy mistyczny filozof arabski;
pochodził z Andaluzji, ale działał gł. na arabskim Wschodzie; twórca doktryny jedności istnienia (arabskie wahdat al-wudżud): wszelkie istnienie jest absolutną jednością niepoznawalną przez ludzki intelekt; swe poglądy wyłożył w dziele Al-Futuhat al-makkijja [‘objawienia mekkańskie’] (1201–38, przekład pol. 178 rozdziału pt. Traktat o miłości 1995); jego idee od początku były przedmiotem krytyki teologów ortodoksyjnych, obecnie są krytykowane przez muzułm. fundamentalistów; Księga podróży do najbardziej szlachetnego miejsca (1189, wyd. pol. 1990), Fusus al-hikam [‘klejnoty mądrości’].
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia