Ibn Tajmijja Taki ad-Din
 
Encyklopedia PWN
Ibn Tajmijja Taki ad-Din, Taqī ad-Dīn Ibn Taymiyya, ur. 22 I 1236, Harran, zm. 27 IX 1328, Damaszek,
muzułmański teolog i myśliciel.
Wybitny teoretyk prawa; odrzucał i ostro krytykował wszelkie odchylenia teol., prawne i obyczajowe od islamu pierwotnego, wprowadził nurt zw. salafijją, odwołujący się do tradycji przodków, pierwszych muzułmanów (aslaf), jako do najlepszego i najszlachetniejszego okresu w islamie; wypowiadał się za ograniczeniem idżtihadu, czyli prawa do samodzielnej interpretacji, i za zwalczaniem wszelkich herezji i nowinek (bida), zwalczał także w islamie kult świętych, który uważał za grzech przeciwko monoteizmowi; poglądy Ibn Tajmijja wywarły wielki wpływ na następców, np. Ibn Abd al-Wahhaba (wahhabici) i współcz. fundamentalistów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia