Holandia. Ustrój polityczny
 
Encyklopedia PWN
Holandia. Ustrój polityczny.
Holandia jest monarchią konstytucyjną, ustanowioną na mocy konstytucji 1814, Jej ustrój wyróżnia duża stabilność. Podstawy prawne ustroju określa konstytucja z 1987. Głową państwa jest dziedziczny monarcha — symbol jedności i tradycji narodowej, mający też uprawnienia w zakresie władzy ustawodawczej i wykonawczej. Jego akty wymagają kontrasygnaty właściwych ministrów, którzy ponoszą za nie polityczna odpowiedzialność. Władza ustawodawcza należy do 2-izbowych Stanów Generalnych: Izba Pierwsza (wyższa) liczy 75 deputowanych, wybieranych przez Stany Prowincjonalne na 4 lata; Izba Druga (niższa) składa się ze 150 deputowanych, wybieranych na 4 lata w wyborach powszechnych i proporcjonalnych; tradycyjnie najwięcej mandatów zdobywają chrześc. demokraci, socjaliści i liberałowie. Władzę wykonawczą sprawuje rząd, którego członków powołuje (i odwołuje) monarcha. Kraj dzieli się na 12 prowincji i 823 gminy; w prowincjach władzę przedstawicielską sprawują Stany Prowincjonalne, wybierane na 4 lata, władzę administracyjną — zarządy prowincji, wybierane przez Stany oraz komisarze mianowani przez monarchę; w gminach władzę sprawują rady i zarządy, a także burmistrzowie mianowani przez monarchę. Wymiar sprawiedliwości należy do: Najwyższego Trybunału (jako sądu najwyższego), sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów grodzkich.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia