Henryk VII
 
Encyklopedia PWN
Henryk VII, hrabia Richmond (do 1485), założyciel dyn. Tudorów, ur. 28 I 1457, Pembroke (Walia), zm. 21 IV 1509, Richmond k. Londynu,
król Anglii od 1485, ojciec m.in. Henryka VIII;
spokrewniony z Lancasterami, w ostatniej fazie wojny Dwóch Róż 1485 pokonał pod Bosworth Ryszarda III z dyn. Yorków i objął tron; 1486 poślubił Elżbietę z Yorków; wydatnie wzmocnił władzę król. w Anglii i pozycję państwa na arenie eur.; przez ostrożną politykę finansową wzbogacił skarb król., stając się jednym z najzamożniejszych monarchów eur.; usprawnił sądownictwo (Izba Gwiaździsta); trafnie dobierając współpracowników i gł. urzędników podniósł efektywność rządzenia, jednak najważniejsze decyzje podejmował osobiście; unikał angażowania państwa w konflikty zbrojne i prowadził aktywną politykę dynastyczną (małżeństwo córki Małgorzaty z Jakubem IV szkoc., a syna Artura z Katarzyną Aragońską); oceniany jako mądry, choć mało heroiczny i efektowny władca.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia