Heinkel Ernst
 
Encyklopedia PWN
Heinkel
[haiŋkl]
Ernst Wymowa, ur. 24 I 1888, Grunbach, zm. 30 I 1958, Stuttgart,
niemiecki konstruktor lotniczy i przemysłowiec.
Kalendarium
Urodził się 24 I 1888 w Grunbach. Ernst Heinkel jako student wydziału mechanicznego Wyższej Szkoły Technicznej w Stuttgarcie odbywał praktyki w odlewni. Początkowo interesował się wielkimi statkami powietrznymi konstrukcji Ferdinanda von Zeppelina, ale po pożarze, który w VIII 1908 zniszczył sterowiec LZ 4 uznał, że przyszłość lotnictwa należy do maszyn cięższych od powietrza. W latach 1910–22 pracował jako konstruktor, a następnie szef biura konstrukcyjnego w kilku niemieckich fabrykach lotniczych. W 1922 założył własną fabrykę Heinkel-Flugzeugwerke w Warnemünde koło Rostocku. Ze względu na ograniczenia, wynikające z traktatu wersalskiego, firma mogła produkować wyłącznie na potrzeby lotnictwa cywilnego (m.in. linii lotniczych Lufthansa), w rzeczywistości jednak wiele projektów powstało z myślą o zastosowaniu bojowym. Oficjalnie produkcja wojskowa ruszyła dopiero kilka lat po dojściu Hitlera do władzy.
Heinkel pracował nad zagadnieniami lotu z dużymi prędkościami, a także nad zastosowaniem niekonwencjonalnych metod napędu samolotów. W jego zakładach skonstruowano pierwszy samolot od początku budowany z myślą o napędzie rakietowym oraz pierwszy samolot z silnikiem turboodrzutowym, a także pierwszy lotniczy fotel wyrzucany, działający na podobnych zasadach, jak te produkowane współcześnie. W początkowych latach II wojny światowej samoloty Heinkel He-111 tworzyły trzon lotnictwa bombowego Luftwaffe, pod koniec wojny zaś rozpoczęto produkcję taniego myśliwca odrzutowego He-162 Salamander, który miał być wytwarzany szybko i w znacznych ilościach. W pierwszych latach po wojnie, w wyniku restrykcji, niemieckie wytwórnie samolotów musiały zmienić profil produkcji. W zakładach Heinkla powstawały udane skutery Tourist oraz mikrosamochody Heinkel-Kabine. W 1956 Heinkel wydał autobiograficzną książkę Stürmisches Leben (Burzliwe życie). W drugiej połowie lat 50. restrykcje zostały zdjęte, a firma Heinkla weszła w skład europejskiego konsorcjum, produkującego licencyjne myśliwce Lockheed F-104 Starfighter. Ernst Heinkel zmarł krótko po swych 70. urodzinach, 30 I 1958 w Stuttgarcie.
Konstrukcje
Pierwszym w pełni samodzielnym projektem Heinkla, który trafił do seryjnej produkcji (ogółem ponad 3000 sztuk), był dwumiejscowy dwupłatowiec rozpoznawczy Albatros B.II z 1912, wykorzystywany bojowo w czasie I wojny światowej. Po 1918 kilkadziesiąt egzemplarzy trafiło do Polski, gdzie wykorzystywano je głównie do szkolenia, jednak część trafiła na front podczas wojny z Rosją Radziecką, a jeden egzemplarz służył w lotnictwie sportowym aż do 1937.
W 1930 Heinkel rozpoczął prace nad samolotem dla niemieckiej marynarki wojennej. Ze względu na postanowienia traktatu wersalskiego, dwusilnikowy dwupłat Heinkel He-59 był budowany jako maszyna cywilna. W rzeczywistości miał to być samolot torpedowy i rozpoznawczy, operujący — w zależności od zastosowanego wariantu podwozia — z lotnisk lądowych lub z powierzchni morza.
W 1933 pojawiły się pierwsze dwupłatowe myśliwce Heinkel He-51, które potem brały udział w walkach w Hiszpanii. W ciągu zaledwie 3 lat ich konstrukcja zestarzała się do tego stopnia, że wykorzystywano je głównie do bezpośredniego wsparcia wojsk lądowych. W tym samym roku ruszyła seryjna produkcja szybkiego pasażerskiego i pocztowego jednosilnikowego dolnopłata Heinkel He-70, przeznaczonego dla Lufthansy. Maszyna osiągnęła prędkość maksymalną 377 km/h, bijąc na głowę nie tylko wszystkie ówczesne myśliwce, ale także światowe rekordy prędkości.
Nowoczesne rozwiązania aerodynamiczne z He-70 zastosowano na zbudowanym w 1935 dwusilnikowym, samolocie Heinkel He-111. Szybka maszyna, choć od początku powstawała z myślą o zastosowaniu bojowym, oficjalnie miała służyć do przewozu pasażerów i towarów. Po wybuchu II wojny światowej stała się jednym z najbardziej znanych niemieckich bombowców i była produkowana aż do 1944.
30 III 1939 pilot doświadczalny Hans Dieterle ustanowił na samolocie Heinkel He-100 absolutny rekord prędkości, wynoszący 746,6 km/h. Rekordowa maszyna została skonstruowana specjalnie w celu uzyskania jak największej prędkości, jednak propaganda niemiecka ogłosiła, że rekord został pobity przez myśliwiec He-112, który miał być produkowany seryjnie. Ostatecznie współzawodnictwo wygrał Messerschmitt Bf-109 i to on stał się podstawowym myśliwcem Luftwaffe.
20 VII 1939 został oblatany Heinkel He-176, pierwszy na świecie samolot z silnikiem rakietowym na paliwo ciekłe. Zaledwie miesiąc później, 27 sierpnia, wzbił się w powietrze Heinkel He-178, pierwszy na świecie samolot o napędzie turboodrzutowym, który zapoczątkował nową erę w lotnictwie światowym. Dalsze prace nad nowoczesnym napędem zaowocowały powstaniem dwusilnikowego myśliwca odrzutowego Heinkel He-280. Jego pierwszy lot odbył się 30 III 1941. Konkurencyjny Messerschmitt Me-262 został oblatany kilka miesięcy później, pokonał trapionego usterkami He-280 i trafił do produkcji seryjnej.
6 XII 1944 wystartował do pierwszego lotu prototyp jednosilnikowego odrzutowego myśliwca He-162 Salamander. W założeniu miał to być tani samolot o nieskomplikowanej konstrukcji, zbudowany w dużej części z drewna, ponadto prosty w pilotażu, aby mogli na nim latać młodzi piloci zaledwie po kilku godzinach szkolenia. Otrzymał przydomek Volksjäger, bowiem zgodnie z planem Göringa eskadry He-162 miały stać się latającym odpowiednikiem jednostek Volkssturmu. W praktyce okazało się jednak, że pilotowanie maszyny nie jest wcale łatwe. Przy okazji produkcji tego samolotu zakłady Heinkla dokonały niezwykłego wyczynu, bowiem od fazy projektu do latającego prototypu minęły zaledwie trzy miesiące. Do końca wojny zbudowano prawie 200 samolotów He-162, jednak ich zastosowanie bojowe było bardzo ograniczone z powodu niedostatków paliwa, trapiących chylącą się ku upadkowi Trzecią Rzeszę.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Heinkel He-178, (Niemcy 1939)fot. W. Szewczyk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Samolot He 70 Blitz (E. Heinkel, 1935) fot. German Aerospace Center
Samolot He-162 Salamadra fot. Deutsche Aerospace AG
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia