Hamadan
 
Encyklopedia PWN
Hamadan, Hamadān, staroż. Ekbatana,
m. w zachodnim Iranie, w górach Zagros, u podnóża masywu Kuh-e Alwand, na wys. ok. 1880 m;
— 487 tys. mieszk. (2008);ośr. adm. ostanu Hamadan. Starożytna Ekbatana; wzmiankowana ok. 1100 p.n.e.; w VII–VI w. stol. Medii; ok. 550 zdobyta przez Cyrusa II Starszego; ważny ośrodek handlu i rzemiosła na szlaku handl. Mezopotamia–Indie, letnia stol. król.; 330 zdobyty przez Aleksandra III Wielkiego, następnie w granicach państwa Seleucydów, od pocz. II w. — państwa partyjskiego, od 226 n.e. — Sasanidów; ok. 642 miasto zdobyli Arabowie, 1055 tur. Seldżucy (przez 50 lat ich stol.), 1220 zniszczone przez najazd mong., 1386 zdobył je Timur i wymordował mieszkańców; częściowo odbud. w XVII w.; obiekt walk pers.-tur.; w XX w., ze względu na swe strategiczne położenie, miasto rozwinęło się i rozbudowało. Ośr. przemysłu włók., skórz., drzewnego, ceramicznego, metal., tytoniowego; jeden z gł. w kraju ośr. wyrobu dywanów; ośrodek handlowy i kult. regionu roln.; węzeł drogowy; port lotn.; mauzoleum (XII–XIV w.).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Hamadan, meczet piątkowy (Iran)fot. K. i A. Mazurkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia