Haas Wonder Johannes de, ur. 2 III 1878, Lisse, zm. 26 IV 1960, Bilthoven,
fizyk holenderski;
Haas Wonder Johannes
Encyklopedia PWN
1895–1911 pracował w laboratorium kriogenicznym H. Kamerlingh-Onnesa w Lejdzie, 1917–22 profesor politechniki w Delft, 1922–24 — uniw. w Groningen, 1922–48 — uniw. w Lejdzie i dyr. laboratorium kriogenicznego tamże; od 1922 czł. Król. Holenderskiej Akad. Nauk i Sztuki; gł. prace H. były poświęcone fizyce niskich temperatur i nadprzewodnictwu; 1947 otrzymał temp. 0,002 K; 1915, wspólnie z A. Einsteinem, zaobserwował i teoretycznie wyjaśnił jedno ze zjawisk magnetomechanicznych, tzw. zjawisko Einsteina–de Haasa; 1930, wspólnie z L. Szubnikowem, odkrył oscylacje zależności oporu elektr. półprzewodników i metali od natężenia pola magnet. (zjawisko Szubnikowa–de Haasa) oraz, niezależnie od P. van Alphena, zależność podatności magnet. większości metali i niektórych półprzewodników od natężenia pola magnet. (zjawisko de Haasa–van Alphena).
