Gyöngyösi István
 
Encyklopedia PWN
Gyöngyösi
[dźọ̈ndźöszi]
István, ur. 1629(?), Ungvár (ob. Użhorod, Ukraina), zm. 24 VII 1704, Rozsnyó (ob. Rožňava, Słowacja)
poeta węgierski,
z wykształcenia prawnik; pełnił różne funkcje adm. na dworach możnowładców, opisywał także ważne wydarzenia z ich życia; jeden z czołowych przedstawicieli hedonistycznej, ozdobnej poezji baroku; wzorował się m.in. na twórczości Owidiusza; pisał gł. utwory okolicznościowe, wśród których na szczególną uwagę zasługują epitalamia, zwłaszcza Márssal társalkodó Murányi Venus [‘Wenus z Murány rozmawia z Marsem’] (1664, pol. przekł. fragmentu w Antologii poezji węgierskiej 1975) — z okazji ślubu palatyna Ferenca Wesselényiego; tematyka, lekki styl, plastyczność opisów, inwencja wersyfikacyjna sprawiły, iż utwory G. były ulubioną lekturą ówczesnej szlachty.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia