Gwinea. Warunki naturalne
 
Encyklopedia PWN
Gwinea. Warunki naturalne.
Większa część powierzchni Gwinei jest wyżynno-górzysta; na zachodzie masyw Futa Dżalon (wysokość do 1538 m), na południowym wschodzie odosobnione masywy krystal., najwyższy Nimba (do 1752 m) na granicy z Liberią; wzdłuż wybrzeża nizina szer. 50–90 km; linia brzegowa rozczłonkowana estuariami rzek; klimat podrównikowy wilgotny na północy i równikowy wybitnie wilgotny na wybrzeżu; na większości terytorium — cyrkulacja monsunowa; średnia temperatura miesięczna najniższa w styczniu i sierpniu (21–26°C), najwyższa w kwietniu, maju (25–31°C); roczna suma opadów od ponad 4000 mm na wybrzeżu do 1300 mm na północnym wschodzie; pora deszczowa w lecie (od 8–9 mies. na wybrzeżu do 5 mies. na północnym wschodzie); częste burze; gęsta sieć rzeczna, większość rzek wypływa z masywu Futa Dżalon, gł. Niger (jako Dżoliba), Senegal (jako Bafing), Gambia; przeważają sawanny; na wybrzeżu wilgotne lasy równikowe, lasy namorzynowe, w dużym stopniu zastąpione przez uprawy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia