Gwinea. Gospodarka.
państwo w zachodniej Afryce, nad O. Atlantyckim
Gwinea. Gospodarka
Encyklopedia PWN
Jeden z najbiedniejszych krajów świata, mimo znacznych zasobów surowców mineralnych; produkt krajowy brutto wg parytetu siły nabywczej wynosi 1,0 tys. dolarów USA na 1 mieszkańca (2007); od 1984 liberalizacja centralnie sterowanej gospodarki, 1989 reprywatyzacja przemysłu. Podstawą gospodarki jest mało wydajne rolnictwo (wytwarza 22% PKB) oraz rozwijające się górnictwo (eksploatacja boksytów).
Przemysł. Gwinea zajmuje 2. miejsce w świecie (po Australii) w wydobyciu boksytów (Fria, Boké) i 1. miejsce w Afryce w produkcji tlenku glinu; ponadto wydobycie diamentów (Banankoro, 628 tys. karatów, 2003), złota (16,3 t); zagospodarowuje się duże złoża rud żelaza (masyw Nimba). Przemysł przetwórczy (gł. spoż., włók., drzewny, skórz.-obuwn.) słabo rozwinięty.
Rolnictwo. Uprawa gł. ryżu, manioku, prosa, sorga, kukurydzy, bananów, kawy, ananasów, orzeszków ziemnych, trzciny cukrowej; hodowla bydła, kóz, owiec; eksploatacja lasów (gł. na opał); rybołówstwo.
Transport i łączność. Sieć komunik. słabo rozwinięta (dł. dróg kołowych 34,6 tys. km), linie kol. (dł. 837 km, w większości wąskotorowe) z portów Konakry i Kamsar do ośrodków wydobycia surowców; międzynar. porty lotn.: Konakry, Kankan. Sieć telefoniczna słabo rozwinięta, przestarzała technologicznie; w użyciu 112 tys. telefonów komórkowych (2003).
Handel zagraniczny. Wartość eksportu 998 mln dolarów USA (2007), importu — 838 mln dolarów USA. Wywóz boksytów i tlenku glinu (ok. 60% wartości eksportu), złota, diamentów, ryb, kawy; import maszyn i urządzeń, produktów naftowych, metali, tekstyliów; handel głównie z: Rosją, USA, Koreą Południową, Francją, Hiszpanią, Chinami.
