Grecja. Środki przekazu
 
Encyklopedia PWN
Grecja. Środki przekazu.
Prasa. W 1990 ukazywało się w Grecji 138 gazet i 959 periodyków. Wśród dzienników największe nakłady osiągają tzw. popołudniówki i gazety wieczorne: „Eleftheros Tipos” (zał. 1983 w Atenach, nakład 167,2 tys. egz. — 2003), „Ta Nea” (wyd. od 1931, ukazuje się w Atenach i prezentuje poglądy partii PASOK, nakład 135 tys. egz. — 2003), „Eleftherotipia” (wyd. od 1975 w Atenach, nakład 115 tys. egz. — 2003), niezależny „Ethnos” (wyd. od 1981 w Atenach, będący kontynuacją zawieszonego 1970 dziennika pod tym samym tytułem, nakład 84,7 tys. egz. — 2003), niezależny „Apojewmatini” (wyd. od 1952 w Atenach, nakład 67,3 tys. egz. — 2003). Wśród czasopism najwyższe nakłady osiągają: liberalny „To Wima”, wyd. od 1992 w Atenach jako dziennik, od 1982 jako tygodnik (nakład 250 tys. — 2003), oraz ilustrowany tygodnik lit.-polit.-gosp. „Tachidromos”, wyd. od 1953 w Atenach (50,6 tys. — 2003). Agencja prasowa: Athenagence, Athens News Agency (ANA), zał. 1896 z siedzibą w Atenach, ma korespondentów w gł. stolicach świata.
Radio i telewizja. Państwowy nadzór nad radiem i telewizją sprawuje Elliniki Radiofonia Tileorasi (ERT SA), zał. 1938. W 1990 rozpoczęły działalność 2 prywatne stacje telew.: Mega Channel i Antenna TV; telewizja państw. nadaje 3 programy: ET1, ET2 i ET3.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia