Gorczański Park Narodowy
 
Encyklopedia PWN
Gorczański Park Narodowy,
park narodowy, zał. 1981 w Beskidach Zachodnich, pow. 7038 ha, w tym pod ochroną ścisłą 3992 ha (2022);
Rok założenia parku: 1981
Powierzchnia (stan na XII 2007): 7 030,8 ha (od 2007; na stronie parku: 7029,85 ha)
Powierzchnia ochrony ścisłej (stan na XII 2007): 3 611,0 ha (od 2009; wg Ministerstwa Środowiska; wg GUS: 3610,8 ha)
Powierzchnia otuliny (stan na XII 2007): 16 646,6 ha (od 2007)
obejmuje centralną część masywu Gorców z dwoma głównymi grzbietami biegnącymi od Turbacza w kierunku szczytów Gorc i  Kudłoń; zachowane piętrowe zróżnicowanie roślinności, fragmenty pierwotnej Puszczy Karpackiej z jodłami i bukami liczącymi po ok. 250 lat, liczne gatunki roślin górskich i wysokogórskich, w tym jedyne w Polsce stanowisko podejźrzona lancetowatego; w faunie — jeleń, ryś, żbik, tchórz, gronostaj, z ptaków — głuszec, bocian czarny, kruk.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Gorczański Park Narodowy fot. D. Raczko/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia