Ginzburg Witalij L., ur. 4 X 1916, Moskwa, zm.8 XI 2009, tamże,
rosyjski fizyk i astrofizyk;
Ginzburg Witalij L.
Encyklopedia PWN
od 1940 pracował w Instytucie Fizyki im. P. Lebiediewa w Moskwie; od 1945 profesor uniwersytetu w Gorkim (ob. Niżni Nowogród) i od 1968 — Instytutu Fizyki i Technologii w Moskwie; członek Akademii Nauk ZSRR (ob. Rosyjska Akademia Nauk, od 1953) oraz zagranicznych akademii nauk (m.in. od 1987 Towarzystwa Królewskiego w Londynie); zajmował się m.in. teorią: materii skondensowanej (głównie teorią nadprzewodnictwa, wspólnie z L. Landauem), fizyką plazmy (propagacją fal elektromagnetycznych w plazmie), astrofizyką (źródłami fal radiowych, elektrodynamiką czarnych dziur); 2003 otrzymał, wspólnie z A. Abrikosowem i A.J. Leggettem, Nagrodę Nobla za pionierskie prace nad teorią nadprzewodnictwa i nadpłynności.
