Ghiberti Lorenzo
 
Encyklopedia PWN
Ghiberti
[gibẹrti]
Lorenzo Wymowa, ur. 1378, Florencja, zm. 1 XII 1455, tamże,
wł. rzeźbiarz, złotnik, rysownik, architekt;
jeden z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych przedstawicieli wczesnego renesansu florenckiego; działał gł. we Florencji; 1401 zwyciężył w konkursie na drugie drzwi baptysterium florenckiego (1403–24); gł. dziełem Ghibertiego są trzecie drzwi baptysterium florenckiego, zw. Porta del Paradiso (1425–52); inne dzieła: posągi z brązu świętych — Jana, Mateusza i Szczepana do kościoła Orsanmichele we Florencji (1414–ok. 1428), 2 reliefy na chrzcielnicy w kościele S. Giovanni w Sienie (1417–27), płyty nagrobne w kościołach S. Croce i S. Maria Novella we Florencji oraz sarkofag na relikwie św. Zenobiusza w katedrze we Florencji (1432–42), do której również projektował witraże; dzieła złotnicze Ghibertiego nie zachowały się. W twórczości Ghibertiego dokonała się ewolucja stylu od form got. do renes., widocznych zwłaszcza w wieloplanowych, ujętych malarsko, płaskorzeźbionych scenach Porta del Paradiso. Podsumowaniem artyst. działalności Ghibertiego był napisany po 1447 3-częściowy traktat Commentarii; istotne znaczenie ma księga II — pierwsze hist. ujęcie zjawisk artyst., zawierające dzieje XIV-wiecznych artystów wł. i obszerną autobiografię artysty.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Ghiberti Lorenzo, Dzieje Genesis, kwatera Porta del Paradiso baptysterium we Florencji, 1425–52fot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia