Gershwin 
, ur. 26 IX 1898, Brooklyn, zm. 11 VII 1937, Hollywood,
amer. kompozytor i pianista;
[gə̣:rszuın]
George , ur. 26 IX 1898, Brooklyn, zm. 11 VII 1937, Hollywood,
Gershwin George
Encyklopedia PWN
, syn żydowskiego emigranta z Rosji; uczeń Ch. Hambitzera i E. Kilenyiego, wzrastał w orbicie wpływów Broadwayu (nowojorskiego skupiska teatrów muz., rewii i kabaretów); w kompozycji był w zasadzie samoukiem; rozgłos przyniosła mu rewia La La Lucille (1919) i piosenka Swanee, spopularyzowana przez Al Jonsona; 1923 skomponował jeden z najsłynniejszych utworów — Błękitną rapsodię , którą zamówił u niego ówczesny król jazzu P. Whiteman; 1928 wyjechał do Paryża (gdzie zetknął się m.in. z M. Ravelem, I. Strawinskim i gdzie napisał popularną fantazję Amerykanin w Paryżu), a później do Wiednia; w ostatnich latach życia tworzył gł. muzykę film.; jednym z nielicznych kompozytorów XX w., którzy zatarli granicę między muzyką poważną a rozrywkową; jego twórczość symfoniczna (także Druga rapsodia na fortepian i orkiestrę 1931, Uwertura kubańska1932) i sceniczna (komedie i rewie muz., m.in. Lady, Be Good 1924, Funny Face 1927, Girl Crazy 1930), także fortepianowa (Jazz Piano Preludes 1926) wykazuje przede wszystkim wpływ jazzu; niektóre tematy G. stały się standardami jazzowymi, są wykorzystywane przez muzyków jazzowych do improwizacji; świat. popularność zdobył G. głównie dzięki rozrywkowym kompozycjom symfonicznym, piosenkom przebojom (Człowiek, którego kocham) oraz operze Porgy i Bess (Nowy Jork 1935, ze słynną kołysanką Summertime).
