Fryderyk Wilhelm I, z dynastii Hohenzollernów, ur. 15 VIII 1688, Kölln (obecnie w granicach Berlina), zm. 31 V 1740, Poczdam,
król pruski od 1713, syn i następca Fryderyka I Hohenzollerna.
Poprzez reformy podatkowe i administracji dóbr koronnych powiększył dochody skarbowe, zreformował i zwiększył dwukrotnie (do ok. 80 tys.) armię; stworzył centralistyczno-biurokratyczny system adm., za pomocą którego umocnił absolutyzm król.; uczestnictwo w końcowym stadium wojny północnej (pokój sztokholmski 1720) pozwoliło mu odebrać Szwecji Szczecin z częścią tzw. Pomorza Szwedzkiego (Przedniego); 1720 zawarł z Rosją traktat w Poczdamie, zobowiązujący obydwa państwa do utrzymania anarchii w Polsce, a 1732 związał się z Austrią i Rosją tzw. traktatem Loewenwolda, przewidującym wspólną interwencję podczas elekcji w Rzeczypospolitej; z powodu zamiłowania do wojska był nazywany królem żołnierzy; znany z pracowitości i obowiązkowości, inspirowany przez pietyzm A.H. Franckego.