Fryderyk I Hohenzollern
elektor brandenburski (jako Fryderyk III), od 1701 król pruski, syn i następca Fryderyka Wilhelma;
[f. họ:əncọlərn],
ur. 11 VII 1657, Królewiec, zm. 25 II 1713, Berlin,
Fryderyk I Hohenzollern
Encyklopedia PWN
dzięki porozumieniu (1700) z ces. Leopoldem I, w zamian za udział w wojnie o sukcesję hiszp. 1701–14 (hiszpańska wojna sukcesyjna 1701–14), przy poparciu jezuitów uzyskał zgodę na koronę król. i 18 I 1701 koronował się w Królewcu jako „król w Prusach”; w toczącej się jednocześnie wojnie północnej 1700–21 nie brał czynnego udziału, natomiast inicjował projekty rozbioru Rzeczypospolitej, precyzując dążenia Prus do zaboru Prus Król. i północnej Wielkopolski; wraz ze swą żoną, Zofią Charlottą z Hanoweru, zał. 1694 uniw. w Halle, 1696 Akad. Sztuk Pięknych oraz Tow. Nauk. w Berlinie.
