François grób
etruski grób komorowy odkryty 1857 przez A. François (stąd nazwa) na cmentarzysku Ponte Rotto w Wulczi; bogato wyposażony (złota biżuteria, wazy brązowe, ceramiczne wazy czerwonofigurowe i czarnofigurowe);
[g. frãsuạ],
François grób
Encyklopedia PWN
składał się z długiego (28 m), głębokiego dromosu, prowadzącego do westybulu z komorami bocznymi i przylegającą komorą gł. z sufitem w kształcie dwuspadowego dachu i o ścianach zdobionych imitacją marmurowych okładzin; grób zyskał sławę dzięki znajdującym się w westybulu malowidłom (koniec IV w. p.n.e.) o wyraźnych wpływach gr. malarstwa z południowej Italii; przedstawiały one tematy mitol., m.in. ofiarę z jeńców trojańskich na pogrzebie Patroklosa, której towarzyszą etruskie demony grobowe — Charun i Vanth, oraz z historii Etrusków, m.in. Mastarnę uwalniającego Caile Vipinsa; sceny walk zostały połączone z przekazanymi przez ces. Klaudiusza informacjami na temat Mastarny, przyjaciela braci Celiusa i Aulusa Vibennów, który w niejasnych okolicznościach zdobył tron rzym. i panował jako Serwiusz Tuliusz. Obecnie malowidła są przechowywane w Villa Albani w Rzymie.
