Fenicjan religia
 
Encyklopedia PWN
Fenicjan religia,
religia politeistyczna, bardzo zbliżona do religii Kananejczyków;
na czele panteonu fenickiego stał El; podlegały mu: bóstwa kosm.-astralne, m.in. Szamim (Szamem) [‘niebo’], Szamasz [‘słońce’], Jarich [‘księżyc’], Asztarte [‘planeta Wenus’], Jam (władca morza, patron żeglarzy); bóstwa agrarne, m.in. Baal, Hadad — bóg burzy i urodzaju, Alijan — pory deszczowej i źródeł, Adon (gr. Adonis), Dagon — bóg zboża, Mot — suszy, żniw i śmierci, bogini Anat; inne bóstwa, np. Eszmun — bóg zdrowia, Kuszar — rzemiosł. Wielu z tych bogów było opiekunami poszczególnych miast, np. Eszmun — Sydonu, Asztarte — Berytos, Melkart — Tyru. Miejsca kultu: wzgórza, święte gaje, źródła rzek, w miastach — świątynie, przy których istniały kolegia kapłanów oraz działali wróżbici i astrologowie. Formy kultu: ofiary z płodów rolnych i ludzi (zwłaszcza dzieci, Moloch), zastępowane stopniowo ofiarami ze zwierząt; prostytucja sakralna. Święta wiązały się z wiosną (np. Adonie), porą żniw i winobraniem. Z wyobrażeniami życia pozagrobowego łączył się kult zmarłych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia