Felaszowie, Falaszowie,
kuszycki lud zamieszkujący tereny na północ od jez. Tana w Etiopii;
Felaszowie
Encyklopedia PWN
ok. 60 tys.; języki oromo i ageu; są prawdopodobnie potomkami zjudaizowanych przybyszów z Płw. Arabskiego, którzy osiedli w Etiopii ok. X w.; znani jako Czarni Żydzi, sami siebie nazywają Beta Jisrael [‘dom Izrael’]; są wyznawcami judaizmu; nie znają języka hebrajskiego i w liturgii posługują się językiem Kościoła etiopskiego gyyz; zakładali klasztory; w XI w. zasłynęli jako budowniczowie świątyń z kamienia; uboga literatura ma gł. źródła etiopskie; zajmują się rolnictwem i rzemiosłem (kowalstwo, garncarstwo); podbici ostatecznie (po długotrwałych wojnach) przez chrześc. władców Etiopii w XVII w., uzależnili się od nich politycznie dopiero w początkach XIX w.; 1984 i 1991 organizacje żydowskie przeprowadziły ewakuację części Felaszów do Izraela, by ratować ich przed klęską głodu.
