Fama
mit. rzym. uosobienie rozpowszechniającej się wieści, pogłoski, obmowy;
[łac., ‘pogłoska’],
Fama
Encyklopedia PWN
należy do grupy bóstw będących wcieleniem szczególnej mocy mowy i słowa; jako bóstwo (gr. Pheme) po raz pierwszy występuje u Hezjoda (Prace i dnie); w Eneidzie Wergiliusza przerażająca F. jest córką Ziemi zagniewanej na bogów; wzrastając w szybkim biegu przez świat, sięga nieba, ma wiele skrzydeł, a pod każdym piórem czujne oczy, uszy i usta, nigdy nie śpi, powtarzając wieści prawdziwe i nieprawdziwe; w Przemianach Owidiusza F. zamieszkuje na wierzchołku góry w środku świata, jej pałac jest zawsze otwarty, wypełniony personifikacjami kłamstw i prawd przekazującymi sobie wiadomości; wewnątrz słychać szept, który z daleka grzmi jak grom.
