Faeton

Faeton, Phaéthōn

[gr., ‘świetlisty’],

mitol. gr. syn Heliosa, boga Słońca, i Okeanidy Klimeny;

za zgodą ojca poprowadził jego rydwan słoneczny; mimo przestróg zjechał ze szlaku wyznaczonego na sklepieniu niebios; Zeus obawiając się, że ziemia spłonie, poraził Faetona piorunem; mit wykorzystywany w literaturze starożytnej (Eurypides, Owidiusz) i nowożytnej (P. Calderón de la Barca, J.W. Goethe, W. Waiblinger), malarstwie (G. Pencz, F. Solimena, L. Silvestre, G.B. Tiepolo) i muzyce (J.B. Lully, A. Scarlatti, N. Jommelli i in.).