Estreicher Karol
 
Encyklopedia PWN
Estreicher Karol, ur. 4 III 1906, Kraków, zm. 29 IV 1984, tamże,
syn Stanisława, historyk sztuki, bibliograf.
Badacz sztuki średniow. i nowoż.; od 1952 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego; po II wojnie świat. zasłużony w rewindykacji, na terenie Niemiec, dzieł sztuki ze zbiorów pol. (odnalazł m.in. ołtarz mariacki Wita Stwosza); dyr. Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego (w gmachu Collegium Maius, odnowionym wg jego koncepcji); Miniatury Kodeksu Behema (1933), Cultural Losses of Poland (1944), Bibliografia polska (zeszyt 1, t. 34 1951 i reedycja: t. 1–14 1957–89), Grobowiec Władysława Jagiełły (1953), Collegium Maius (1968), Historia sztuki w zarysie (1973 i liczne następne wyd.); przetłumaczył i oprac. Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów G. Vasariego (t. 1–8 1985–88); utwory o charakterze lit.: Nie od razu Kraków zbudowano (1947), Krystianna (1957).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia