Dziewiąta Symfonia, IX Symfonia L. van Beethovena,
symfonia L. van Beethovena, opus 125;
Dziewiąta Symfonia
Encyklopedia PWN
uznawana za szczytowe osiągnięcie symfoniki okresu klasycyzmu; złożona z 4 części: I. Allegro ma non troppo, un poco maestoso, II. Molto vivace, III. Adagio molto e cantabile, IV. Presto. Allegro assai; szkicowana od 1815, była komponowana gł. 1823; wykonano ją po raz pierwszy 7 V 1824 w Wiedniu; ma nietypowy skład (jest pierwszą tak wielkich rozmiarów symfonią wokalno-instrumentalną — na czworo śpiewaków-solistów, chór i orkiestrę) i nietypową budowę (scherzo występuje na drugim miejscu, a dopiero potem następuje część wolna); została wpisana na listę Memory of the World, a fragment kantaty z ostatniej części, z Odą do radości do słów F. Schillera, uznano za hymn Rady Europy, potem Wspólnot Eur. i Unii Europejskiej.
