Dżibuti. Gospodarka

Dżibuti. Gospodarka.

Dżibuti jest jednym z najsłabiej rozwiniętych krajów Afryki; PKB wg parytetu siły nabywczej na 1 mieszkańca wynosi 1 tys. dolarów USA (2006); dużą rolę odgrywa pomoc zagraniczna. Pewna poprawa sytuacji gospodarczej nastąpiła po uzyskaniu niepodległości przez Erytreę (1993), a zwłaszcza po wojnie etiopsko-erytrejskiej (1999–2000). Zadłużenie Dżibuti 2006 wynosiło 428 mln dolarów USA.

Przemysł.

Nieliczne zakłady przemysłu spoż., rafineria ropy naft. — skupione gł. w stolicy; do produkcji energii elektrycznej (240 mln kW·h, 2003) wykorzystuje się m.in. energię geotermiczną; podstawowe znaczenie dla gospodarki kraju ma port Dżibuti (strefa wolnocłowa, port bunkrowy). Największy udział w wytwarzaniu PKB mają usługi (81%, 2001), gł. handel, zatrudniające14% ludności zawodowo czynnej.

Rolnictwo.

Podstawowym zajęciem ludności koczowniczej jest pasterstwo owiec i kóz oraz wielbładów, osłów i bydła; w oazach uprawa palmy daktylowej, prosa, warzyw; dużą rolę odgrywa rybołówstwo oraz połów gąbek i pereł; produkcja soli z wody mor.; udział rolnictwa w wartości PKB wynosi 3,5%, a odsetek zatrudnionych wynosi ok. 75%.

Transport i łączność.

Podstawą gospodarki są usługi portowe i tranzytowe; gł. znaczenie dla kraju ma nowocz. port handl. Dżibuti (strefa wolnocłowa) oraz jedyna linia kol. Dżibuti–Addis Abeba (106 km w granicach Dżibuti), obsługujące gł. handel zagr. Etiopii. Długość dróg kołowych wynosi 2,9 tys. km, w tym ok. 360 o nawierzchni utwardzonej. W komunikacji wewn. podstawową rolę odgrywa transport juczny.

Handel zagraniczny.

Eksport gł. skór, bydła, soli oraz reeksport etiopskiej kawy. Import obejmuje gł. produkty żywnościowe, wyroby przem.: masyny, sprzęt transportowy, produkty chem. oraz paliwa. Wartość eksportu 10,2 mln dol. USA, importu — 153 mln dol. USA (bez wartości towarów tranzytowych do i z Etiopii). Głównymi partnerami handl. są: Somalia, Jemen, Arabia Saudyjska, Etiopia, Indie.