Drugi Korpus Polski

Drugi Korpus Polski,

związek organizacyjny i taktyczno-operacyjny PSZ na Zachodzie utworzony 21 VII 1943 na podstawie decyzji Naczelnego Wodza generała W. Sikorskiego (wydanej w czerwcu) z większości jednostek Armii Polskiej na Wschodzie 1942–44;

formowany od VII 1943 w Iraku, następnie Palestynie; dowódca generał W. Anders; w jego skład wchodziły, m.in. 3. Dywizja Strzelców Karpackich, 5. Kresowa Dywizji Piechoty, II brygada czołgów, 2. grupa artylerii. Drugi Korpus Polski X 1943 liczył 53 tysięcy żołnierzy, V 1944 — 48 tysięcy, V 1945 — 56 tysięcy, IX 1945 — 105 tysięcy Skierowany do Włoch (XII 1943–IV 1944), w składzie 8. armii brytyjskiej, uczestniczył w kampanii włoskiej, V 1944 walczył na linii Gustawa, zdobywając Monte Cassino, następnie na linii Hitlera (Piedimonte); VII 1944 na wybrzeżu M. Adriatyckiego wyzwolił Ankonę, VIII–IX przełamał linię Gotów, X walczył w Apeninach, IV 1945 brał udział w bitwie o Bolonię, następnie pozostawał w składzie wojsk okupacyjnych; 1946 przeniesiony do Wielkiej Brytanii, 1947 rozwiązany. Od 1945 część żołnierzy zaczęła powracać do kraju, większość 1946 wstąpiła do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.

Brygada Strzelców Karpackich, Naczelny Wódz, gen. W. Sikorski, przyjmuje defiladę Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich