Domicjusze, Domitii,
w staroż. Rzymie rodzina plebejska;
Domicjusze
Encyklopedia PWN
jej gł. gałęzie: Calvini i Ahenobarbi; gałąź Calvini piastowała konsulat już 332 i 283 p.n.e. Najważniejszy przedstawiciel: Domicjusz Kalwinus (Cnaeus Domitius Calvinus), konsul 53 r. i 40 r. p.n.e., zwolennik Cezara, potem jego syna; 42 r. dowódca floty triumwirów, poniósł klęskę na M. Jońskim; 39–36 r. namiestnik Hiszpanii, triumfator. Najważniejsi Ahenobarbi: Cnaeus Domitius Ahenobarbus, konsul 192 p.n.e., jako legat 190 Scypiona Azjatyckiego rzeczywisty dowódca armii rzym. pod Magnezją. Cnaeus Domitius Ahenobarbus, konsul 122 p.n.e., podbił południową Galię, zbudował drogę (via Domitia) z Italii do Hiszpanii wzdłuż wybrzeża M. Śródziemnego. Ahenobarbus (Cnaeus Domitius Ahenobarbus), konsul 96 r. p.n.e. Lucius Domitius Ahenobarbus, konsul 54 r. p.n.e., wróg Cezara; 49 r. obrany na jego miejsce namiestnikiem Galii, zmuszony przez Cezara do kapitulacji w Corfinium, puszczony wolno, skłonił mieszkańców Massalii (ob. Marsylia) do kontynuowania walki przeciw Cezarowi; zginął w ucieczce spod Farsalos (ob. Farsala). Ahenobarbus (Cnaeus Domitius Ahenobarbus), konsul 32 r. p.n.e. Ahenobarbus (Lucius Domitius Ahenobarbus), konsul 16 r. n.e. Domicjusz Ahenobarbus (Cnaeus Domitius Ahenobarbus), konsul 32 r. n.e., poślubił Agrypinę Młodszą 28 r., ojciec ces. Nerona. Neron (Lucius Domitius Ahenobarbus), syn poprzedniego, ostatni z rodu, po ślubie matki z Klaudiuszem adoptowany przez ojczyma.
