Dolina Królów, Bibān al-Mulūk,
stanowisko archeologiczne w Górnym Egipcie, na terenie Teb Zachodnich. Miejsce pochówku władców egipskich w czasach Nowego Państwa (XVIII–XX dynastia, XVI–XI w. p.n.e.);
Dolina Królów
Encyklopedia PWN
oprócz grobowców królewskich o wspaniałej architekturze i bogatej dekoracji, w Dolinie Królów odkryto również groby innych osób, z reguły niedekorowane, m.in. obdarzonego niezwykłym przywilejem faworyta króla Amenhotepa II, nosiciela wachlarza, Maiherperi, czy teściów króla Amenhotepa III, Iuja i Czuja; 1995 odkryto niezwykle rozbudowaną część grobowca kilkudziesięciu synów Ramzesa II; łącznie w Dolinie Królów oraz jej odgałęzieniu, zwanym Doliną Zachodnią, znajdują się 62 groby; w czasie wojen domowych u schyłku XX dynastii i w czasach XXI dynastii (XI–X w. p.n.e.) Dolina Królów została dwukrotnie splądrowana; zbezczeszczone mumie królewskie zostały wtórnie pochowane w 2 skrytkach: jedną był grób Amenhotepa II w Dolinie Królów, drugą — skalny grób arcykapłana Pinodżema w Deir el-Bahari (tzw. Skrytka Królewska); jedynym, który uniknął grabieży, był grób Tutanchamona, odkryty przez H. Cartera 1922. Opuszczona Dolina Królów w okresie grecko-rzymskim stała się atrakcją turystyczną, jak świadczą napisy wydrapane na ścianach grobowców (tzw. graffiti); w czasach koptyjskich niektóre grobowce były zamieszkiwane przez mnichów, w jednym urządzono kościół.
